KIŞ SALKIMI
Arılar soğukkanlı
hayvanlardır yani vücut ısılarını çevre ısıya göre ayarlarlar. Arı kolonisi havalar
soğuduğu zaman bir araya gelerek kovanın merkezinde toplanarak kış salkımını
yapar. Böylece birbirlerinin sıcaklığından faydalanırlar. Kış salkımı
bozulmamalıdır.
Salkım daha önce yavru çıkmış petek üzerinde olur. Kovandaki
petekler tamamen dolu olmaması alt
yarılarının boş olması gerekir ki boş olan yerlere arı salkım yapabilsin.
Salkım yapan arıların
üst kısmında bal olması gerekir. Salkımın iç kısımlarında bal yiyerek ısınan
arılar dışa doğru, dışarıda üşüyen arılar içe doğru yavaş yavaş hareket
ederler.
Salkım , sıcaklığın düşmesi ile daralır, yükselmesi ile genişler. Salkımın içindeki sıcaklık 330C
civarındadır.
Bir arının midesinde en fazla 40-50 mg kadar bal
bulunabilir. 1 arı günde en fazla 2 mg kadar bal tüketir. Kışın rahatsız edilen
arılar fazla bal tüketir ve karbondioksit miktarı artar.
Arılar çerçeveden çerçeveye geçebiliyorlarsa kayıp az olur.
Arılar çerçevelerin bir yüzünde ve
uyuşuk vaziyetteyse beslenemiyor demektir, ölürler.
İki katlı kovanlarda hareket kolaylığı vardır. Bu sebeple
arıcılığı iyi olan ülkelerde kışlatma iki katlı kovanlarda olur.
İşci arılar kışın fazla yaşar. Sebebi beslenmelerinin iyi
olması ve az çalışmalarıdır.
Nem arılara soğuktan daha zararlıdır. Nem olan
havanlandırması iyi olmayan kovanlarda küf oluşumu başlar. Dışarıda kışlatılan
arıların uçuş deliği kapatılmamalıdır ki hava ısındığında arılar dışarı
çıkabilsin.
Arılara kışın beslenmesi için bırakılan balın kaliteli
olması gerekir. Aksi halde arılar dizanteri olur ölürler.
Kışın verilen kek havanın yağışsız ve rüzgarsız olduğu zaman
verilmelidir. Kek örtü bezi kaldırılarak kış salkımının bulunduğu çıtaların
üzerine yassı olarak konur. 10-15 gün aralıklarla ilkbahar şuruplamasına kadar
verilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder